Zachwycam się słońcem i jeszcze świeżą zielenią. Już nie tak prażącym słońcem, ale dalej grzejącym. Wiszącym jednak w powietrzu zapachem jesieni. Choć z pozoru nie zmieniło się nic, zmieniło się wszystko. I zmieni się jeszcze więcej.

Nie będę znów sobie obiecywać, że znów napiszę, że wrócę do regularnego pisania. Takie deklaracje z reguły nie działają. Ale może jednak napiszę coś więcej niż tylko ten wpis? Oby!

Zawsze mi się wydawało, że kurs masażu to odległa przyszłość, wizja, która ma szansę stać się rzeczywistością... kiedyś tam. A tymczasem mogę powiedzieć, że już masuję lomi lomi i że to piękne doświadczenie - i dla mnie, jako osoby dającej to doświadczenie i dla osoby je przyjmującej.

A zarazem moje życie już od dawna nie jest zwykłe, choć czasem ta jego niezwykłość wydaje mi się totalnie nadmiarowa i zaczynam marzyć o nieskomplikowanych dniach, nieskomplikowanych relacjach i .... czy aby na pewno zgoła niewyróżniających się niczym szczególnym dniach?

Taki tymczasem cytat: