Czułość jest w sercu Arki. Jest pełnym szacunku dotykiem, daje bezpieczeństwo, objawia wagę i uświęconą wartość drugiego, staje się wezwaniem do wzrostu. Tak, istnieją seksualność, pożądanie, miłość ekscytująca i namiętna, rozkosz i przyjemności, ale jest także czułość. Słuchanie drugiego jest zbudowane z czułości - nie z osądu, ale po prostu z przyjęcia osoby. Słuchanie całą swoją istotą, całym swoim ciałem, aby przyjąć go takim, jakim jest, nie aby go posiadać, ale by go wyzwolić i by mógł się stać sobą. 

Jean Vanier – (Bez)sens słabości. Dialog wiary z niewiarą o wykluczeniu.

**********

Do tych więc godzin kierujemy kroki,

ich próbujemy sięgnąć wciąż na nowo;

nagle jest czuły ktoś na nasze słowo - 

i wszystkie słowa mają sens głęboki. 

Potem milczenie upragnione zda się, 

jak noc nadchodzi, od gwiazd wielkich wzniosła,

dwoje w ogrodzie jednym jakby rosło, 

a dziwny ogród ten nie kwitnie w czasie. 

A gdy tych dwoje potem się rozstanie, 

(po pierwszym słowie pójdą w różne strony) 

poznać się nigdy już nie będą w stanie, 

lecz każdy będzie większy i wzmocniony… 

Rainer Maria Rilke – Dziennik schmargendorfski

*********

To nie jest tylko potrzeba czułości, jest to również potrzeba bycia czułym dla innego: zamykamy się we wzajemnej dobroci, obustronnie sobie matkujemy; powracamy do korzeni wszelkiego związku, tam gdzie potrzeba i pragnienie się spotykają. Czuły gest mówi: poproś mnie o wszystko, co może uśpić twe ciało, lecz nie zapominaj również, że pragnę cię troszeczkę, leciutko, choć nie chcę posiąść cię natychmiast. 

Roland Barthes – Fragmenty dyskursu miłosnego

***********

Ci, którzy poprzestając na małym pragnęli tylko wrócić do domu swojej miłości, czasem bywali nagradzani. Byli wśród nich na pewno tacy, co nadal szli przez miasto samotni, bez kogoś, na kogo czekali.[...]Ale inni [...] znaleźli od razu nieobecnego, choć myśleli, że jest dla nich stracony. [...] wiedzieli teraz, że jeśli istnieje coś, czego można pragnąć zawsze i osiągnąć niekiedy to jest czułość ludzka. Natomiast ci wszyscy, którzy ponad człowiekiem zwrócili się do czegoś, czego sobie nawet nie wyobrażali, ci nie znaleźli odpowiedzi.

A. Camus: Dżuma